Ίσως φανεί παράξενο που σε ζοφερούς καιρούς εμφανίζεται στο χώρο της μουσικής το Νotebook, για να διοργανώνει συναυλίες και να αναλαμβάνει καλλιτέχνες... Είναι ρίσκο, θα σκεφτεί κανείς. Οι καιροί όμως, αναδεικνύουν και κάτι άλλο, που καλό θα ήταν να το βλέπαμε όλοι: τη διαφορετική νοοτροπία, που ενώ πάντα υπήρχε, επισκιάστηκε από αυτήν που “άνθισε” τις τελευταίες δεκαετίες και οδήγησε τα πράγματα σε μια πλαστή πραγματικότητα. Μπέρδεψε τις αξίες με τις υπεραξίες και το αληθινό με το δήθεν. Ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια στην εποχή του “μεσοβέζικου”, του μέτριου,του “λίγο απ’ όλα”, της έλλειψης τεχνογνωσίας, της ημιμάθειας. Ο καλλιτεχνικός χώρος, στη συντριπτική του πλειοψηφία, δεν υποστηρίζεται από ανθρώπους που δίνουν έμφαση στη δημιουργία και τη χάραξη, με συγκεκριμένη συνείδηση και πολιτική, αλλά από “κομπογιανίτες” που βλέπουν τον τραγουδιστή, το μουσικό και γενικότερα τον καλλιτέχνη, σαν εμπόρευμα, αγνοώντας την ιδιοσυγκρασία του, τις ιδιαιτερότητές του, τις ανάγκες του και τη μοναδικότητα της αξίας της τέχνης, που υπηρετεί και προσφέρει. Όσοι το βλέπαμε το παραπάνω “έργο” και δεν το ασπαστήκαμε, μάλλον έχουμε “σώσει” τουλάχιστον τις προσωπικές μας αξίες και προχωράμε χωρίς ενοχές, λαμβάνοντας υπ' όψιν σοβαρά την κρίση σε όλους τους τομείς της ζωής μας και καλώντας αυτούς που θα εμπιστευτούν το Notebook σε μια συμπόρευση με οδηγό την αλήθεια της τέχνης της μουσικής και της ψυχής του καλλιτέχνη, αλλά και τη λογική που προστάζουν οι καιροί στη χώρα μας. Άρης Αναγνωστόπουλος