Taal beschrijft de wereld, maar taal maakt de wereld ook. Taal speelt een hoofdrol in alle sferen waarin wij ons begeven. Maar volgens René Gude, voormalig Denker des Vaderland, zijn we de taal verleerd om te spreken over gemeenschappelijke doelen, belangen en verantwoordelijkheden. Dat komt doordat we de afgelopen decennia van solidair naar solitair gegaan zijn. Dit leidde tot wat Gude noemde de Wet van Schnabel: met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht. Ook volgens Gude zouden we een nieuwe taal moeten leren spreken. Wij denken dat dit nodig noch mogelijk is. De oplossing ligt ergens anders. Van al die sferen waarin wij taal gebruiken, is er afgelopen decennia eentje te dominant geworden: de economische, financiële sfeer: de taal van de private sfeer heeft territoriumdrift gekregen, waardoor talloze begrippen geannexeerd zijn door de economie. Denk aan flexibel, duurzaam, doel, missie, visie, strategie, vrijheid, autonoom, vitaal, polder, participatie, kosten, autoriteit, respect, trots, discipline, integriteit, authenticiteit, betrokkenheid, commitment, maatschappelijke verantwoordelijkheid, empathie. In plaats van een nieuwe taal creëren, moeten we onze eigen taal bekloppen, zoals de dichter Gerrit Kouwenaar ooit zei, beluisteren, afstoffen, zodat we onze vage economische, financiële taal opnieuw laden en klare taal krijgen waarmee we ook aan de slag kunnen in de privésfeer, de publieke sfeer en de politieke sfeer. Dat is het doel van Welkom in Bubbelonië, een driejarig project dat financieel mogelijk is gemaakt door Instituut Gak. Komende jaren willen wij met publicaties, debatten, onderwijs, spellen laten zien dat onze taal zich verengd heeft. Dat heeft gevolgen voor ons wereldbeeld. Willen wij van solitair naar solidair gaan dan zullen we onze taal moeten bevrijden van haar eenzijdige financiële economische ketens. Daarna kunnen de grenzen van onze werelden zich pas weer openstellen.