improviseren Wij maken theater. In heel veel verschillende vormen en gedaanten. Eén ding heeft al dat theater van ons met elkaar gemeen we improviseren altijd. Soms vanuit een simpel spelgegeven. Soms vanuit een uitgeschreven script. Maar altijd reageren we op wat er om ons heen gebeurt. Reageren we op u: ons ‘publiek’. Oftewel: we ‘spelen' met onze deelnemers, toeschouwers, omstanders. Maar we improviseren ook op de omgeving. De actualiteit. Het onverwachte. En natuurlijk improviseren we op elkaar. Zodat, welk ‘spel’ we ook spelen, het elke keer weer anders is. actief & betrokken Niet alleen improviseren we op wat ons ‘publiek’ ons aanreikt, we proberen ook een band met ons publiek te creëren. Dat kan door ons van te voren op hun situatie in te leven. Bijvoorbeeld door samen -met vertegenwoordigers- een script te schrijven. Of door de door u gevoerde discussies direct daarna in theater om te zetten. Of, zoals in ons Theater aan Tafel, u uit te dagen om mee te doen. Of u, bij onze rollenspelen, de hoofdrol te geven.... Een betrokkenheid waarbij het respect voor ons ‘publiek’ altijd centraal staat. Want misbruik maken van onze ‘macht’ als acteur: daar houden we niet van. Net zoals ons “uitdagen om actief mee te doen” nooit een verplichting zal worden. herkenbaar Er is nog iets dat onze producten gemeenschappelijk hebben: ze laten herkenbare situaties zien. Ze maken als het ware een uitvergroting van de werkelijkheid. Ja: zelfs de soap. Want hoe vergezocht onze soap- en moordspelen ook mogen zijn: ze blijven voor iedereen herkenbaar. Het blijven ‘échte’ mensen die we spelen: mensen van vlees en bloed. Geen karikaturen. Dat geldt nog sterker als we “uw eigen situatie” spelen. Want hoe komisch en uitvergroot we dat ook doen: het wordt nooit absurd, of belachelijk.